Waarom ik schrijf...

Schrijver zijn, dat leek mij het allermooiste beroep in de wereld. Heerlijk de hele dag achter een typemachine vanuit zo'n Engelse cottage uitkijkend over een prachtige bloementuin. Hond aan je voeten, kat in de vensterbank. Wat zou je nog meer kunnen wensen?

Gretig las ik alle boeken die ik te pakken kon krijgen, dook helemaal in het verhaal en dacht dan ook aan hoe de schrijver in zijn of haar cottage deze nieuwe wereld tot stand had gebracht.

Ergens heb ik toch een andere afslag genomen. Ondanks dat ik een lezer ben en gek op taal, heb ik tot vlak voor ik mijn kennismaking bij Schrijvenswaard, geen woord creatief op papier gezet. Ik had wel regelmatig zinnetjes in mijn hoofd die ik mooi vond, maar geen idee wat er ik mee zou gaan doen.

Toen ik nog niet zo lang in Heerhugowaard woonde en op zoek ging naar gelijkgestemde mensen, werd het tijd om iets te doen met mijn liefde voor taal. En zo kwam ik terecht bij Schrijvenswaard. Ik werd gegrepen door deze groep lieve, talentvolle mensen, die iedere maand samenkomen, voordragen, luisteren en creëren. Een verscheidenheid aan stijlen, vormen en beelden. Daarbij zijn de maandelijkse thema's voor mij de ideale stok achter de deur om dat te doen, wat ik zo leuk vind om te doen, maar waar ik mezelf veel te weinig tijd voor gun.

Eindelijk blijft het niet meer bij zinnetjes in mijn hoofd, maar worden het nu zinnetjes op papier. Die soms, maar zeker niet altijd dezelfde vorm houden. Want het zoeken naar precies het juiste woord, de juiste zin om het beeld en gevoel vanuit mijn hoofd over te brengen naar een ander is wat het schrijven zo ontzettend leuk maakt.

Van het droombeeld van de schrijver heb ik inmiddels het witte huis achter me gelaten en de hond is al jaren geleden overleden. Alleen de kat (in drievoud) is nog aanwezig, maar wanneer ik schrijf heb ik geen oog meer voor bloemen, een romantische cottage of wat dan ook om mij heen. Ik leef dan in de wereld die ik schrijf.