Er is een foto van mij als vijfjarig meisje met een pen in mijn hand. Ik kijk heel tevreden. Ik herinner mij de gelegenheid wanneer die foto gemaakt is: op de lagere school met al mijn oudere broers en zusjes. We werden uit de verschillende klassen gehaald om samen op de foto te staan. In het klaslokaal waar het zou gebeuren mocht ik iets pakken om mij, het kleine zusje op de bewaarschool, zo heette de kleuterschool vroeger, zoet te houden. Ik pakte een pen en wat voelde ik mij goed daarmee. 

Ik heb mij altijd verwonderd over het mysterie van het schrijven. Iets wat in je hoofd bedenkt, komt via je handen op papier en daar kan iedereen deelgenoot van worden. Zo mooi! Op school luisterde ik altijd geboeid als juf of meester het laatste kwartiertje voorlas uit een mooi boek. Eind van de week mochten wij een opstel schrijven naar je eigen idee. Taal was altijd mijn mooiste vak op school. Hoge cijfers waren het resultaat. 

In latere jaren begon ik al meer te rijmen, Sinterklaasgedichten vooral. Tot ik Siem de Haan leerde kennen. Hij vroeg mij lid te worden van Schrijvenswaard en later ook van de Stichting tot behoud van het West-Fries. Ons dialect heeft ook zijn eigen grammatica en het is een hele uitdaging dat goed te houden. 

Enige tijd ben ik redacteur geweest van de Inzicht, het ledenblad van de Vrouwen van Nu. Ik heb columns geschreven en mensen geïnterviewd. Nu schrijf ik maandelijks een column voor het magazine wat in mijn woonplaats huis-aan-huis verspreid wordt.

Ik mag graag de pen ter hand nemen, dat is  van jongs af aan al zo geweest.

 

BEVROIDING

 

Beste mense,

We Benne hier bai mekaar

We viere de vroihoid

We benne d’r nag,

We Benne bloid!

 

Maar wat is d’r veul streden,

wat is ‘r veul leden!

Somweilen voel je nag ’t gemis

Van die iene, die d’r niet meer is

 

Je oigen femielje, ze werde ofvoerd as beiste,

Dat beěld raak je gien kwoit, de meiste

Wete ’t nag alstebest

Herdenke is ’t ienigste dat rest….

 

Beste mense,

’t is lente, de bome botte uit

Feist van bevroiding, ’n heěl aar geluid

… wai benne d’r nag, viere de vroihoiud

As dat we dankbaar benne! En bloid!

 

© Marry Overtoom-Bruin, 5 mei 2017