Waarom ik schrijf
Het leek wel magie toen de juf op de kleuterschool letters en woorden op het bord schreef, en ik het kon lezen. Dat was het begin van mijn fascinatie voor lezen en schrijven. Toen ik ongeveer tien jaar was schreef ik voor mezelf al verhaaltjes en het begin van een boek, met een getekende landkaart erbij. Ik las het voor aan een vriendinnetje.
Later hield ik een dagboek bij, wat ik erg fijn vond en waar ik ook gedichtjes in schreef. Lezen deden we allemaal heel veel thuis. Op opstellen schrijven tijdens mijn schoolperiode kreeg ik altijd hoge cijfers. Dat gaf mij het gevoel dat ik iets kon.
Tijdens een moeilijke periode rond mijn 23e uitte ik mijn gevoelens in gedichten. Rond mijn veertigste heb ik een roman geschreven (biografisch en fictie) die in 2011 is gedrukt. Hierdoor kon ik deels gevoelens verwerken waar ik toen geen raad mee wist. Ook middels humor en daardoor dingen te relativeren. Het schrijven ervaar ik nog steeds als magisch. Ik kan mijn gevoelens erin kwijt en ik kan mensen er mee raken en vermaken. Het geeft het me veel plezier en voldoening als ik positieve feedback krijg van mensen op schrijfsels van mezelf die ik goed vind. Dan ben ik trots op mezelf.
Wat ik heb
Verdreven van huis en haard
vond ik een thuis in Dijk en Waard
verstoten van geboortegrond
mocht ik wortel schieten in de polder
geen geld, geen werk, geen familie, nee dat niet
en ook weinig vrienden misschien
maar als ik elke dag een stuk door de polder rij
voel ik me zo gelukkig, trots en vrij!
Ik heb warmte, te eten, een huis, kat en hond
het is meer dan genoeg, ik ben gezond
ik kan schrijven, ik heb liefde om te geven
om te mogen leven is een zegen
Ik heb water uit de kraan
ik heb een douche, een wc
ik heb muziek om naar te luisteren
als mijn gedachten weer eens op hol willen slaan
Ik heb licht
ik heb mijn goede gemoed
ik kan kijken, horen, praten, lopen
ik leef in overvloed
Ik heb een tafel
een bank en een bed
ik heb een telefoon
maar die heb ik meestal uitgezet
Ik heb een jurk
schoenen en een jas
ik heb een hele lieve dochter
waar mijn hart altijd vol van is
Ik heb een heldere geest
die niet altijd zo helder was
ik heb op school gezeten
en er stond een leuke meester voor de klas
mijn moeder zorgde voor lekker eten
mijn vader zorgde voor een dak boven ons hoofd
met mijn broer en zussen kon ik eindeloos spelen
dat zal ik nooit vergeten, dat is beloofd
de aarde heeft mij gebaard, op haar ben ik vervuld
ik heb een lieve vriend, met een eindeloos geduld
met wie ik kan lachen, en in wiens armen ik graag rust
ik heb een hond, die mij 's ochtends wakker kust
ik heb mijn buren
bij de heg altijd een warme groet
en die er altijd zijn
als ik weer eens wat lenen moet
ik heb mooie herinneringen
ik heb mijn lieve kat
die, als ik eens verdrietig ben
me altijd weet te vinden
ik heb de luisterlijn
als ik een goed gesprek wil voeren
we hebben vrijheid in dit land
we hoeven niet om ons heen te koekeloeren
kon de tijd maar stil blijven staan
dan voelde ik dit altijd weer
maar het leven is eindig
en gaat altijd op en neer
ik ben zo gelukkig en trots
dat ik nu zo dankbaar ben en lekker zit in m'n vel
maar morgen is een nieuwe dag
en leef ik misschien weer in de hel
maar dan zal ik hieraan denken, naar geweten en eer
en lees ik dit gedicht
ook als ik weer eens pieker
zal ik dit lezen, keer op keer
ik heb dit leven gekregen
en ik ben er dankbaar voor
anders had ik u dit niet kunnen schrijven
en ging dit gedicht teloor
wat valt er nog te zeggen
het leven is overvloed
en ik stomp iedereen in elkaar
die hier nog iets over zeggen moet
Annelies Rosmarin